کد مطلب:245579 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:280
شیخ مفید
شیخ طوسی می گوید: كنیه ی وی أباعبدالله و معروف به ابن المعلم و از جمله ی متكلمان شیعه است. ریاست امامیه در زمان حیاتش با وی بود. او در علم كلام و فقه پیشوا و دارای ذهنی خوب و دقیق و حاضر جواب بود. [1] .
[ صفحه 187]
ابن حجر عسقلانی می گوید: شیخ مفید رحمه الله در راه كسب علم سختی زیادی كشیده و گروهی از علم او بهره برده اند، به گونه ای كه در مذهب امامیه ماهر بود، تا آنجا كه گفته شده است: او بر گردن هر شیعه، حقی و منتی دارد. [2] .
شیخ مفید رحمه الله نزد بیش از پنجاه تن از بزرگان عصر خود درس خواند و نیز از آنان روایت می كند و بیش از 200 جلد كتاب كوچك و بزرگ نوشته است كه برخی از آن ها در عراق و ایران چاپ شده است. وی در یازده ذی القعده سال 336 و یا 338 به دنیا آمد و در شب جمعه در سال 413 هجری درگذشت.
نجاشی می گوید: روز درگذشت وی از روزهایی بود كه باشكوه تر از آن دیده نشده است و مردم زیادی برای نماز گزاردن بر پیكر وی جمع شدند و موافق و مخالف بر او گریستند [3] امام زمان علیه السلام نیز در مرگ وی این اشعار را سروده است:
لا صوت الناعی بفقدك انه
یوم علی آل الرسول عظیم
ان كان قد غیبت فی جدث الثری
فالعلم و التوحید فیك مقیم
و القائم المهدی یفرح كلما
تلیت علیك من الدروس و العلوم
[ صفحه 188]
صدای آن كه خبر رحلت تو را داد، به گوش نرسد، روزی كه تو از دنیا رفتی، مصیبتی بزرگ بر آل رسول بود. اگر در زیر خاك پنهان شده ای، حقیقت دانش و توحید و خداپرستی در تو اقامت گزیده است. هر گاه تو از انواع علوم خود تدریس می كردی، قائم مهدی علیه السلام خوشحال می شد.
[ صفحه 187]
ابن حجر عسقلانی می گوید: شیخ مفید رحمه الله در راه كسب علم سختی زیادی كشیده و گروهی از علم او بهره برده اند، به گونه ای كه در مذهب امامیه ماهر بود، تا آنجا كه گفته شده است: او بر گردن هر شیعه، حقی و منتی دارد. [2] .
شیخ مفید رحمه الله نزد بیش از پنجاه تن از بزرگان عصر خود درس خواند و نیز از آنان روایت می كند و بیش از 200 جلد كتاب كوچك و بزرگ نوشته است كه برخی از آن ها در عراق و ایران چاپ شده است. وی در یازده ذی القعده سال 336 و یا 338 به دنیا آمد و در شب جمعه در سال 413 هجری درگذشت.
نجاشی می گوید: روز درگذشت وی از روزهایی بود كه باشكوه تر از آن دیده نشده است و مردم زیادی برای نماز گزاردن بر پیكر وی جمع شدند و موافق و مخالف بر او گریستند [3] امام زمان علیه السلام نیز در مرگ وی این اشعار را سروده است:
لا صوت الناعی بفقدك انه
یوم علی آل الرسول عظیم
ان كان قد غیبت فی جدث الثری
فالعلم و التوحید فیك مقیم
و القائم المهدی یفرح كلما
تلیت علیك من الدروس و العلوم
[ صفحه 188]
صدای آن كه خبر رحلت تو را داد، به گوش نرسد، روزی كه تو از دنیا رفتی، مصیبتی بزرگ بر آل رسول بود. اگر در زیر خاك پنهان شده ای، حقیقت دانش و توحید و خداپرستی در تو اقامت گزیده است. هر گاه تو از انواع علوم خود تدریس می كردی، قائم مهدی علیه السلام خوشحال می شد.
[1] فهرست شيخ طوسي، ص 157.
[2] لسان الميزان، ج 5، ص 368.
[3] فهرست شيخ طوسي، ص 158.